О ГЛАВНОМ

Многа вякоў па жыцці праляцела,
Многія лёсы ўнябытнасць сышлі,
Толькі святло Еўфрасінні мацнела
Свечкай — агменем на нашай зямлі. (далее…)

Горними тихо летела душа небесами,
Грустные долу она опускала ресницы;
Слезы, в пространстве от них упадая звездами,
Светлой и длинной вилися за ней вереницей.

Встречные тихо ее вопрошали светила:
«Что так грустна? И о чем эти слезы во взоре?» (далее…)

Уваскрасенне Хрыстова. Фрагмент. М. Несцераў

…але вочы іх былі стрыманы,  
дык не пазналі Яго.

Паводле Евангелля ад Лукі

І была там вясна,
                                      як наша,
хай не лозы цвілі, а міндаль:
распалялі зялёныя пашы
весніх красак пурпурны вугаль,
па далінах бляялі ягняты,
маткам тулячыся да ног,
і буйных белых зор зярняты
рассыпалі лілеі ў лагох…
Срэбна-шэра
                            курэў гарэшнік,
шнур алівак і вінных лоз…
А вясне напярэймы, сцежкай,
ціха йшоў
                      Уваскрэслы Хрыстос.

(далее…)

Голасам магутным загрымелі звоны
Па блакітным небе ў блеску сонца кос.
Палілісь ўрачыста радасныя тоны,
Бо Хрыстос памершы ў трэці дзень ўваскрос. (далее…)

Хрыстос васкрос!.. Усюды радасць,
Усё глядзіць смялей, святлей;
Вялікі мучальнік, здаецца,
Абняў ўсіх ласкаю сваей. (далее…)

Бог триединый, сердце мне разбей!
Ты звал, стучался в дверь, дышал, светил,
Но я не встал… Так Ты б меня скрутил,
Сжег, покорил, пересоздал в борьбе!.. (далее…)

Калі табе дрэнна ў жыцці,
І ў сэрцы пануе трывога,
Старайся прычыну знайсці
І ўспомні пра Бога. (далее…)

Я задремал, главу понуря,
И прежних сил не узнаю;
Дохни, Господь, живящей бурей
На душу сонную мою. (далее…)

Птушцы для шчасця — вольнасці трэба,

Да шчасця краскі — яснага неба,

Дзіця шчасліва — на руках маткі,

Бяздольны рвецца — да цёплай хаткі. (далее…)

Вякі плывуць,

а Ён — раскрыжаваны,

жывы…

ў крыві цячэ цвікоў іржа… (далее…)